Blog
Een plek waar ik mijn gevoel en gedachtes op papier zet, wat er in mij speelt.
Op reis naar heelheid, op reis naar binnen. Delen om te inspireren, te bemoedigen.
Delen om zichtbaar te maken dat we allemaal op weg zijn.
Want uiteindelijk…. Delen is helen… Voor jou, voor mij, voor het geheel.
Uit mijn hart.
Nog even over overgave en vertrouwen…
In mijn vorige blog post schreef ik over overgave en vertrouwen. Steeds weer word ik hiernaar teruggebracht. Overgave en vertrouwen in wat er op mijn pad komt, wat het universum voor mij in petto heeft, dat het allemaal precies geeft wat ik nodig heb zolang ik in overgave en vertrouwen ben.
Wanneer het goed voelt, mag ik daarnaar handelen en dat heb dit jaargedaan. Handelen in de zin van plannen maken en uitzetten met dat wat zo goed voelt. Zo nu en dan komt mijn innerlijke criticus een kijkje nemen, ze zit dan op mijn schouder en fluistert van alles in mijn oor; zou je dit wel doen, kan het niet beter, moet het niet anders, moet het niet meer, gaat dit wel lukken, wat vindt een ander hiervan?
Dit trekt mij soms uit balans. Wat zegt dit stuk eigenlijk, of beter gezegd wat vertelt dit innerlijk kind deel mij? Ja, ik weet het eigenlijk wel. Het is een deel in mij die om goedkeuring vraagt omdat zij zich anders heel onveilig voelt. Graag zit ik dan in stilte. Ik voel je, ik zie je, je bent veilig, het is oké. Ga je mee? Dan zakken we samen in overgave en vertrouwen, daar ligt zoveel moois op ons te wachten.
Rustig zakt ze van mijn schouder en nestelt zij zich lekker in mijn buik, in overgave en vertrouwen.
Wat er daarna gebeurt is magisch. Het stroomt en dat is in zoveel dingente zien! Een bevestiging dat het werkt, een stukje extra fundament om nog meer te zakken in die overgave en vertrouwen.
What a journey!
xx
Wanneer je ziel jubelt van de koers, maar je fysiek de snelheid bepaald…
Ken je dat gevoel, bruisend van ideeën en van alles in de pen? Helemaal klaar om vol gas te gaan nadat je een heerlijke vakantie hebt gehad? Om dan binnen no time te worden teruggefloten door je lijf? Nou, zo ging het zo een beetje bij mij na de zomervakantie.
Allerlei lichamelijke ongemakken dienden zich aan en daar zat ik een potje enorm van te balen. Er kwam zelfs een moment dat ik boos werd. Dat gevoel van: gatver, ik heb hier helemaal geen zin in!
De boosheid raakte direct een zacht stuk aan. Mijn lichaam, mijn lieve lichaam die iedere dag zo hard haar best doet, mijn binnenkant weerspiegelt, behoeftes aangeeft. Eerst zacht, maar wanneer daar geen gehoor aan wordt gegeven vertelt zij het met wat meer kracht. Dan is boos worden toch een keiharde afwijzing, naar mezelf?
En meteen wordt het zachter. Dit is wat mijn lijf aangeeft en ik mag daaraan toegeven. Agenda leeg, ontspan. Toch bleef ik mij afvragen, wat mag ik anders doen? De vakantie was heerlijk, echt uitgerust en weer zin om te beginnen, alles loopt lekker en ik ben gelukkig.
Ik maak een beker Cacao met een ceremoniële dosering en vraag de spirit van het heilige plantmedicijn mij inzicht te geven. Mijn hart opent en ik zak ver weg in een oneindig liefdevol veld. Ik voel mij gedragen, tranen komen aan de oppervlakte en zoeken hun weg naar buiten, ik geef alle ruimte om het te laten stromen. Intens en krachtig komen de woorden overgave en vertrouwen binnen, ik voel het tot diep in mijn kern.
Overgave en vertrouwen, ja ik voel ‘m. Door mijn dolle enthousiasme sta ik voortdurend in een voorwaartse stand. Ontspan, iets meer achterover, geef je over en laat je dragen door het veld. Vertrouw erop dat juist vanuit die plek zoveel moois mag ontstaan.
Mijn lijf voelt zich gezien en gehoord, meteen knap ik zienderogen op.
Het temperen van mijn enthousiasme blijft een uitdaging, de balans houden zodat ik mijn fysiek niet voorbij ren. Het lukt steeds beter.
En dan even een klein stukje over dat enthousiasme; wiehoeee! Wat word ik blij van de agenda opzet voor 2024. Verschillende gesprekken vinden plaats, locaties worden bekeken, ik kan niet wachten om de agenda met jullie te delen! Zo, nu weer even ontspannen 😊.
Heb een mooie dag.
Veel liefs,
Andjula
Let’s go!
Zo, dat was lekker! Hoewel het zomerweer het wat liet afweten, heb ik enorm genoten van mijn vakantie. Geen ritme, heerlijk met elkaar in alle rust de dagen starten en invullen zoals het goed voelt. Het ene moment van alles ondernemen tot een ander moment op de bank met een boek. Het ene moment over de kop in een achtbaan, het andere moment liggend in het gras kijkend naar de blauwe hemel en alles daar tussenin. En weet je, ik vind het allemaal even leuk!
En dan dat moment waarop je de tijd en dagen een beetje vergeet, heerlijk! Met je eigen gezin in flow, zonder moeten.
Ik heb natuurlijk niet helemaal stilgezeten. Wat vind ik het bijzonder en ontzettend fijn om mij steeds meer te verdiepen in Cacao. Regelmatig geniet ik van dit heilige drankje. Het geeft mij nog meer opening in mijn hart en mijn hele wezen. Het geeft mij inspiratie en inzicht. En o, wat ben ik dankbaar dat er tijdens mijn vakantie aanmeldingen zijn binnengekomen voor de ceremonies en ook voor het retreat in december.
Deze vakantie kwam er ook een lichamelijke uitdaging voorbij waar ik onlangs aan ben geholpen. Niets ernstigs, maar wel vervelend. Lang geleden over mijn grenzen gegaan waar ik nu voor op de blaren mocht zitten. Het geeft mij nog meer inzicht in hoe belangrijk het is de grenzen van je lichaam te bewaken en toe te laten wanneer het teveel is. Ik ben er nu het voorbeeld van dat je op een bepaald moment jezelf over je eigen grenzen trekt en daar lange tijd later de rekening van krijgt.
En waar ik voor een lange vakantieperiode enorm uitkijk naar even geen ritme hebben, voelt het weer heerlijk om erin te zitten. Zo aan het einde begint het weer te borrelen en te bruisen.
Yes, ik heb er zin in!
Veel liefs,
Andjula
