Blog

De zomervakantie is in volle gang, ook voor mij is de vakantie begonnen.

M’n werk voelt niet als werk, het is mijn passie en omdat ik het met zoveel plezier en enthousiasme doe is het tegelijk mijn valkuil. Meestal ken ik mijn grenzen, maar in mijn enthousiasme word ik ook weleens teruggefloten door mijn geliefden om mij heen.

In de aanloop naar mijn vakantie sta ik even stil bij waar ik mijn tijd en aandacht de afgelopen periode aan heb besteed met betrekking tot mijn werk: Chi Neng Qigong, afronden Chinese kruiden, website gelanceerd, afronden Cacao Facilitator, samenwerkingen aangegaan. Er zijn vast dingen die ik vergeet en het gaat niet over een zo groot mogelijke opsomming maken, maar dit is voor mij wel belangrijk om te zien dat ik ook echt even pauze mag nemen.

Maar even over de afgelopen periode:

Dagelijks komen mensen met een hulpvraag en er is voor mij niets mooiers om onderdeel te mogen zijn van hun weg naar herstel. Samen onderzoeken we wat er speelt, zowel lichamelijk als geestelijk. Wanneer we een onderliggend patroon vinden en daarop behandelen, met vaak een combinatie van acupunctuur en Chinese kruiden en iemand daarvan opknapt, kun je mij niet gelukkiger maken! Zoveel lopen met pijn en ongemakken, er is toch niets mooiers wanneer je kunt helpen dit teverbeteren of zelfs te verhelpen?!

En dan het hele andjula.nl avontuur. Het diepe gevoel van willen bijdragen aan een mooie wereld. Qigong; in eerste instantie begonnen als een bewegingsvorm voor mezelf, maar al zo gauw het gevoel van willen delen en doorgeven, ik kan wel zeggen dat het als katalysator heeft gewerkt in de weg naar mijn binnenwereld. Retreats; wauw, wat straalt mijn hart van het geven van een retreat. Wanneer mensen met o.a. een opgeruimd gevoel, volledige ontspanning, inzichten, inspiratie, etc naar huis gaan, dan voel ik alleen maar dankbaarheid en vreugde. Cacao; zo zacht, zo liefdevol. Wanneer ik aan Cacao denk dan voel ik een soort verliefd gevoel omhoogkomen. Deze hartopener geeft de meest prachtige en magische innerlijke reizen. Oooo, ik kan over al deze dingen wel uren praten!

Nou, dat dus, ik word meteen weer wild enthousiast!

Energie in balans houden, volledige aandacht voor mijn gezin, even helemaal niets hoeven. Ja, eerlijk gezegd heb ik daar hartstikke veel zin inen stiekem ben ik er best wel aan toe!

Waarom ik dit deel? Ja ja, daar zijn we weer: delen = helen! Delen doe ik graag, zonder mijn best te doen er een mooier plaatje van te maken dan het is. In mijn praktijk kom ik namelijk nog best regelmatig tegen dat mensen een bepaald beeld schetsen die niet altijd klopt en dat het soms een opluchting lijkt te zijn wanneer ik dat beeld weerleg.

Ik sta positief in het leven, ben doorgaans blij en gelukkig. Mijn karakter is doorgaans stevig en zacht, maar kom niet aan mijn kernwaarden, aan mijn kinderen en mijn geliefden want dan verander ik in een leeuwin. Soms compleet overzicht, soms door de bomen het bos niet zien. Soms volledige structuur, soms een complete chaos.

Zo, nu alleen mijn pincode nog en jullie weten nagenoeg alles van me!

Heb een mooie dag.

Liefs Andjula

Terwijl ik naar de zee sta te kijken voel ik nog dieper wat docenten tijdens Chi Neng Qigong verdiepingsdagen meegeven. Zo prachtig hoe zij woorden geven, een diepere betekenis aan de reis naar binnen. Tijdens mijn lessen probeer ik het ook met regelmaat mee te geven.

Wat er kan gebeuren tijdens een oefening, is dat er ongemak kan worden ervaren. Ongemak in bijvoorbeeld fysieke pijn(tjes), afleidende gedachten, emoties, etc. Je zit als het ware boven op een golf in een grote oceaan, hevig deinend, de controle verliezend. Ik hoor de docenten dan zeggen; Waar ben jij? Zit je boven op die golf? Of zak je eronder, in de altijd aanwezige stilte van de oceaan?

In het dagelijks leven worden we geconfronteerd met situaties waarbij je wordt uitgenodigd in die stilte of in die zachtheid te zakken.

We herkennen het allemaal: Ik red het nog wel even… Straks wordt het beter… Als ik nog even doorzet… Kiezen op elkaar en volhouden… Ik moet dit kunnen…

Of…

Ik laat de zachtheid in mezelf toe, zak door de weerstand naar die stilte. Door de zachtheid toe te laten geef ik ruimte. Ruimte om te handelen vanuit mijn hart in plaats vanuit mijn hoofd.

Tijdens de les kan dit veel losmaken. Wanneer je in die stilte kunt zakken betekent dat vaak dat die pijnlijke armen ineens niet meer pijnlijk zijn. Het kan ook betekenen dat je de zachtheid mag toelaten en niet blijft worstelen met die pijnlijke armen, maar ze even laat rusten.
Omdat het zo symbool staat voor het dagelijks leven, ontstaan er vaak prachtige inzichten.

En toen ik daar aan de kustlijn stond te kijken naar de hevige deining van de golven dacht en voelde ik: Ja, soms dein ik keihard op die golven, maar steeds vaker zak ik in de stilte en zachtheid. In dat oneindige veld, gedragen. Steeds een beetje vaker, stapje voor stapje.

Uit mijn hart,

Andjula

De website is af, wat een project. Het ene moment bruisend van inspiratie, het andere moment compleet leeg en geen letter op papier. Alles zelf geschreven, iets wat ik heel leuk vind, maar een website bouwen… dat is andere koek en niet voor mij weggelegd. Gelukkig was er een fantastische ondersteuning, zonder was dit nooit gelukt en mijn dank is groot (niet iedereen vindt het fijn genoemd te worden, dus dat doe ik uit respect niet).

Steeds enthousiaster werd ik bij de vorderingen, dat borrelende gevoel zwelt weer aan. Dat gevoel van willen uitdragen, doorpakken, delen, co-creëren. Ruimte die vrijkomt om die verbinding in mij weer te openen. Want heel eerlijk, dat gevoel van moeten doe ik het niet zo goed op. Druk voelen van iets dat mijn hart niet vervuld is voor mij een uitdaging. En tja, soms zijn er toch echt dingen die moeten. De kleine ‘moet’ taakjes gaan prima, maar iets dat moet en een langere tijd in beslag neemt… Natuurlijk zat hier ook weer een mooie les in. Kan ik ondanks die druk in het midden blijven? Lukt het mij om ondanks die druk in verbinding te blijven met mezelf, in mijn basis?  Blijf ik mij bewust dat de stilte achter iedere ruis aanwezig is? Mijn antwoord? Nou, soms wel, maar soms ook helemaal niet! En weet je, that’s just fine!

Zo, nu een dikke proost op de site! Een proost op het leven en een proost op jou!

Liefs Andjula